Isaiah 40

CHAPTER 40

A Voice Yelling in the Wilderness

1παρακαλείτε παρακαλείτε λαός μου λέγει ο θεός υμών 2ιερείς λαλήσατε εις την καρδίαν Ιερουσαλήμ παρακαλέσατε αυτήν ότι επλήσθη η ταπείνωσις αυτής λέλυται αυτής η αμαρτία ότι εδέξατο εκ χειρός κυρίου διπλά τα αμαρτήματα αυτής 3φωνή βοώντος εν τη ερήμω ετοιμάσατε την οδόν κυρίου ευθείας ποιείτε τας τρίβους του θεού ημών 4πάσα φάραγξ πληρωθήσεται και παν όρος και βουνός ταπεινωθήσεται και έσται πάντα τα σκολιά εις ευθεία και η τραχεία εις πεδία λεία 5και οφθήσεται η δόξα κυρίου και όψεται πάσα σαρξ το σωτήριον του θεού ότι κύριος ελάλησε 6φωνή λέγοντος βοήσον και είπα τι βοήσω πάσα σαρξ χόρτος και πάσα δόξα ανθρώπου ως άνθος χόρτου 7εξηράνθη ο χόρτος και το άνθος εξέπεσε ότι πνεύμα θεού ενεφύσησεν εν αυτώ αληθώς ο χόρτος εστίν ο λαός 8εξηράνθη ο χόρτος άνθος εξέπεσεν το δε ρήμα του θεού ημών μένει εις τον αιώνα 9επ΄ όρος υψηλόν ανάβηθι ο ευαγγελιζόμενος Σιών ύψωσον εν τη ισχύϊ την φωνήν σου ο ευαγγελιζόμενος Ιερουσαλήμ ύψωσατε μη φόβου είπον ταις πόλεσιν Ιούδα ιδού ο θεός υμών 10ιδού κύριος κύριος μετά ισχύος έρχεται και ο βραχίων μετά κυρίας ιδού ο μισθός αυτού μετ΄ αυτού και το έργον εναντίον αυτού 11ως ποιμήν ποιμανεί το ποίμνιον αυτού και τω βραχίονι αυτού συνάξει άρνας και εν γαστρί εχούσας παρακαλέσει

Israel's Incomparable God

12τις εμέτρησε τη χειρί το ύδωρ και τον ουρανόν σπιθαμή και πάσαν την γην δρακί τις έστησε τα όρη σταθμώ και τας νάπας ζυγώ 13τις έγνω νουν κυρίου και τις αυτού σύμβουλος εγένετο ος συμβιβάσει αυτόν 14η τίνα συνεβουλεύσατο και συνεβίβασεν αυτόν η τις έδειξεν αυτώ κρίσιν η οδόν συνέσεως τις έδειξεν αυτώ 15ει πάντα τα έθνη ως σταγών από κάδου και ως ροπή ζυγού ελογίσθησαν και ως σιελός λογισθήσονται 16ο δε Λίβανος ουχ ικανός εις καύσιν και πάντα τα τετράποδα ουχ ικανά εις ολοκάρπωσιν 17και πάντα τα έθνη ως ουδέν εισι και εις ουδέν ελογίσθησαν αυτώ 18τίνι ωμοιώσατε κύριον και τίνι ομοιώματι ωμοιώσατε αυτόν 19μη εικόνα εποίησε τέκτων η χρυσοχόος χωνεύσας χρυσίον περιεχρύσωσεν αυτόν ομοίωμα κατεσκεύασεν αυτόν 20ξύλον γαρ άσηπτον εκλέγεται τέκτων και σοφώς ζητεί πως στήσει αυτου εικόνα ίνα μη σαλεύηται 21ου γνώσεσθε ουκ ακούσεσθε ουκ ανηγγέλη εξ αρχής υμίν ουκ έγνωτε τα θεμέλια της γης 22ο κατέχων τον γύρον της γης και οι ενοικούντες εν αυτή ως ακρίδες ο στήσας ως καμάραν τον ουρανόν και διατείνας ως σκηνήν κατοικείν 23ο διδούς άρχοντας ως ουδέν άρχειν την δε γην ως ουδέν εποίησεν 24ου γαρ μη φυτεύσονται ουδέ μη σπείρωσιν ουδέ μη ριζωθή εις την γην η ρίζα αυτών έπνευσεν επ΄ αυτούς και εξηράνθησαν και καταιγίς ως φρύγανα αναλήψεται αυτούς 25νυν ουν τίνι με ωμοιώσατε και υψωθήσομαι είπεν ο άγιος 26αναβλέψατε εις ύψος τους οφθαλμούς υμών και ίδετε τις κατέδειξε ταύτα πάντα ο εκφέρων κατά αριθμόν τον κόσμον αυτού πάντας επ΄ ονόματι καλέσει από πολλής δόξης και εν κράτει ισχύος ουδέν σε έλαθε 27μη γαρ είπης Ιακώβ και τι ελάλησας Ισραήλ απεκρύβη η οδός μου από του θεού και ο θεός μου την κρίσιν αφείλε και απέστη 28και νυν ουκ έγνως ει μη ήκουσας θεός αιώνιος ο θεός ο κατασκευάσας τα άκρα της γης ου πεινάσει ουδέ κοπιάσει ουδέ έστιν εξεύρεσις της φρονήσεως αυτού 29διδούς τοις πεινώσιν ισχύν και τοις μη οδυνωμένοις λύπην 30πεινάσουσι γαρ νεώτεροι και κοπιάσουσι νεανίσκοι και εκλεκτοί ανίσχυες έσονται 31οι δε υπομένοντες τον θεόν αλλάξουσιν ισχύν πτεροφυήσουσιν ως αετοί δραμούνται και ου κοπιάσουσι βαδιούνται και ου πεινάσουσιν